ဆံုးဆည္မွု႕အခိုက္အတန္႕မွ်
လွ်က္တျပတ္မ်က္၀န္အေ၀းမွာ
ျဖတ္ခနဲသက္တန္ေရာင္တစ္ခ်က္
စူးရွလင္းလတ္သြာတဲ့ခဏ
ေလာကရဲအလွတရားေတြ
သူေရွ့မွာ
ေခါင္စိုက္ဦးညြတ္ၾကလို႕
သူတီထြင္ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့
အရာအားလံုးေပ်ာ္၀င္ေကာင္ဆဲမွာေပါ့
အလန္တၾကားနဲ႕
ငါ့၀ိညာဥ္ေတြကုန္ရုန္းနိဳးထခဲ့
အမွတ္တမဲ့ပါပဲ(စႏၵာ)
ေနာက္ေၾကာဓားနဲေပါက္တာထက္
ေရွ့တည့္တည့္၀င္လာတဲ့ေလညွင္းက
ေရွာင္ရခတ္ တိမ္းရခတ္
တိတ္တဆိတ္ဆက္သြယ္လာဲခင္းက
ငါ့အတြက္
တိတ္တခိုးျဖစ္ေစဖို႕လားကြယ္
ညိဳ႕မ်က္၀န္ေခၚေဆာင္ရာ
လြင္ေမ်ာပါ၀ိညာဥ္ျပန္မေရာက္ခင္
ငါအိပ္စက္ေတြးျပီေတာ့
အနာဂါတ္တစ္ခုလံုးယံုၾကည္စြာ
မင္းလက္ထဲပံုအပ္
ဘ၀နက္နက္မွာလထြက္ခဲ့သည္မို႕
ပံုတူမကူးခဲ့ေပမဲ့လည္း
ဒီရင္မွာ......
လေရာင္နဲတင္ဒဏ္သင့္ခဲ့ပါတယ္(စႏၵာ)
လမင္းနမ္မွလန္မယ့္ပန္းပါ
အခ်စ္ဆိုတာကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိျပီး
အခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ေတြျပီျပည့္စံုဖို႕
လိုအပ္ေနေသးတဲ့ကိုယ္ႏွလံးသားအတြက္
မင္ျဖည့္ဆည္းေပခ်င္ပါမလားကြယ္...............
0 comments:
Post a Comment