မင္းရဲ႕
စူးရွတဲ့မ်က္၀န္းနက္ေတြနဲ႔
ေတြ႕ဆုံၿပီးေနာက္ပုိင္း
အုိင္းစတုိင္ရဲ႕အဏုျမဴကုိ
လက္ရမ္းၿပီးႏႈတ္ဆက္ထားခဲ့ခ်င္တယ္
မင္းလက္နက္ေလာက္ကေတာ့
ရင္မခုန္ဘူးလုိ႔ေပါ့
တကယ္ပါေကာင္မေလးရယ္
အိပ္စက္ဖို႔အတြက္
ငါ့အားအင္မရွိေတာ့ဘူး
သန္းေခါင္ယံခ်ိန္ညဥ့္နက္ဆုိ
မ်က္၀န္းေတြပိတ္ခဲ့ရင္ေတာင္
အာရုံမွာထင္ေနတာ
မင္းရဲ႕မ်က္၀န္းနက္တစ္စုံပါ
အရမ္းပဲစြဲလမ္းခဲ့တယ္
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မက္လုိ
အရာမထင္ေစနဲ႔
ေသာင္ကမးေျခေရႊစာယံမွာ
အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုပန္ခဲ့တယ္
ငါ့အသံေတြေလထဲမွာပ်ံ၀ဲ
ႏွလုံးအိမ္ထဲကအခ်စ္ႏြယ္
ပစ္ပယ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး
ေအာ္......အခ်စ္ရယ္........
မထိန္းနိဳင္ဒီေရစီးေၾကာင့္
ၾကာၾကာေလႀကီးျမစ္တြယ္
သိပ္ခ်စ္တယ္ကြယ္လို႔
ကာရံညီကဗ်ာစီ၍
ေရးသီကာဖြဲ႕ႏြဲ႕လုိက္ခ်င္ၿပီ
အုိခ်စ္နတ္သၼီး
ရင္ခြင္တံခါးဖြင့္ၿပီးႀကိဳပါေတာ့
0 comments:
Post a Comment